- heysiyyət
- onur
Azərbaycanca-Türkcə Lüğət. 2011.
heysiyyət
Look at other dictionaries:
heysiyyət — is. <ər.> Mənlik, şan, şərəf, qürur; mənlik hissi. Eşqin atəşində o yandırmadı; Böyük mənliyini, heysiyyətini. B. V … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
heysiyyətli — sif. Heysiyyəti, mənliyi olan; mənliyini qoruyub saxlayan, şərəfli. <Qızı Turxan bəyə:> Atadan babadan sizin namuslu, heysiyyətli bir xanədan olduğunuzu bütün vilayət bilir. H. C … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
heysiyyətsiz — sif. Heysiyyəti, mənliyi olmayan; şərəfsiz, alçaq. <Fərman> Mələyin . . heysiyyətsiz bir adam olduğunu düşündü. M. İ … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
heysiyyət — ə. 1) ləyaqət, nüfuz; 2) mənlik … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
namus — is. <ər.> 1. İnsanın öz şəxsi və ictimai davranışını təyin edən mənəvi və əxlaqi prinsiplərin məcmusu; şərəf, qeyrət, heysiyyət. <İmamverdi:> Bəy, namus bir bəyzadələrdə deyil, kasıb küsubun da özünə görə namusu var və namusum da məni … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
abır — is. <fars.> 1. Həya, heysiyyət, şərəf, hörmət, qədir qiymət. <Zibeydə:> Axır mənim də özümə görə adım, abrım var! M. F. A.. <Gövhər:> İndiyədək abır, ismət saxladıb məni. . N. V.. <Birisi:> Məgər mən öz abrımdan keçib… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
mənliksiz — sif. Mənliyi olmayan; heysiyyətsiz, şərəfsiz, ləyaqətsiz. Mənliksiz adam. – <Fərman> Mələyin hər şeyə dözdüyünü gördükdə mənliksiz, heysiyyətsiz bir adam olduğunu düşündü. M. İ … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qeyrət — is. <ər.> 1. Vətən, xalq, ailə namusu; ən əziz və müqəddəs sayılan bir şeyin təəssübünü çəkmə, şərəfini, heysiyyətini qoruma. Vətən qeyrəti. – Gəl, ana yurdumun qızı, gəlini! İndi hünər vaxtı, qeyrət dəmidir. S. V.. <Cabbar:> Qeyrət!… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
rüsva(y) — is. 1. Biabır olma, abırsızlıq, heysiyyətdən düşmə, abırdan düşmə. Nə çəmən cümlə cahandır məni rüsvayə qəfəs. S. Ə. Ş.. // klas. Bu sözlə bağlı olan birləşmələrin birinci tərkib hissəsi; məs.: rüsvayi dünya, rüsvayi eşq, rüsvayi xəlq. Axır elə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
təhqir — is. <ər.> Heysiyyətini alçaltma, mənliyinə toxunma, şərəfsiz etmə; həqarət, alçalma, alçaltma. <Xəyyam:> Xəyyamə nə lazımdı ki, zəncir; Onsuz da köləndir, bu nə təhqir? H. C.. <Qulu:> Mən belə təhqirlərə dözə bilmərəm. İ. Ə..… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
vüqarsızlıq — is. Vüqarı, heysiyyəti olmama; heysiyyətsizlik … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
